ความเข้มเสียง (เสียงค่อย-ดัง)

        ถ้า amplitude ของคลื่นความดันสูง เสียงจะยิ่งดัง แต่การวัด amplitude แทบวัดไม่ได้เลยเพราะมันน้อยมาก จึงกำหนดปริมาณใหม่ที่ใช้วัดความดังเสียงคือ ความเข้มเสียง (sound Intensity) และนิยามความหมายของความเข้มเสียงไว้ว่า

“ปริมาณของพลังงานเสียง ที่ตั้งฉากกับพื้นที่หนึ่งตารางหน่วย ในเวลาหนึ่งวินาที”

จึงเขียนสูตรได้ว่า 

โดย E  คือพลังงานที่แผ่ออกจากแหล่งกำเนิด

       t  คือเวลาที่เสียงเดินทางจากแหล่งกำเนิดไกล R

      A คือ พื้นที่ที่รองรับพลังงานเสียงทั้งหมด ในเวลา t ซึ่งเป็นพื้นที่ผิวทรงกลมรัศมี R

แต่จากความสัมพันธ์ เมื่อ P คือกำลังของแหล่งกำเนิดเสียง หน่วยเป็นวัตต์ (w) และแหล่งกำเนิดเสียง จะกระจายคลื่นเสียงออกเป็นรูปทรงกลม

ฉะนั้น

ดังนั้นจะได้สูตรว่า 

** I ต่ำสุดที่หูมนุษย์ได้ยินคือ 

    I สูงสุดที่หูมนุษย์ได้ยินคือ 

ระดับความเข้มเสียง

เนื่องจากความเข้มเสียงมีช่วงกว้างมาก และเมื่อความเข้มเสียงเพิ่มขึ้น x เท่า แต่ว่าหูคนจะไม่ได้ยินเสีบงเป็น x เท่าด้วย จึงได้กำหนดปริมาณที่บอกถึงความดังของเสียงที่ได้ยินคือ ระดับความเข้มเสียง มีหน่วยเป็น เดซิเบล (dB) ซึ่งมีขนาดดังนี้

** เสียงดังสุดที่คนทนฟังได้ มีระดับความเข้ม 

    เสียงดังสุดที่คนรับฟังได้ มีระดับความเข้ม 

การเปรียบเทียบระดับความเข้มเสียง

1.เมื่อ P คงตัว 

2.เมื่อ p ต่างกัน